Mga Saloobin ng Isang EPS Worker Bago mag Trabaho sa Korea

Habang naghihintay ako ng tawag ng POEA, samot saring mga alalahanin ang mga pumapasok sa aking isipan at puso. Pano pala pag naka alis na ako? pano pamilya ko? kakayanin ko ba? maganda kaya ang mapapasukan ko? o malupit na amo? mga alalahaning gumagambala sa akin na unti unti naman nalilimot pag naiisip mo naman ang pamilya mo. Ano nga ba ang dahilan ang mag iibang bansa tayo..syempre una na jan ang pamilya natin at ang kahirapan dito sa Pinas. Ganun pala ang pakiramdam kahit matagal ka ng nag apply at hinanda mo na ang sarili mo na mag iiabng bayan ka .pero pag uwi mo dami pa rin palang iisipin at iintidihin. Naiinip tayo sa kahihintay na matawag pero pag anjan na tyak babahag ang buntot natin kasi ilang taon din tayong mawawalay sa ating mahal sa buhay. kahit anong paraan ang paghahanda andun pa rin ang pangamba.......(hehehe itutuloy)

Tama po pero go fighting na lang hehe ganyan din pakiramdam ko nung firstym kng mag aply

korek po kayo dyan lhat mhirap tlaga mangibang bansa lalo na ang mwlay sa ating mahal sa buhay andyan yung ma mi2ss mo sila in short pra kang mb2liw pero ika nga nila ang lyf ntin parang bisekleta lang yan kelangan mo pidalan pra di ka mwala sa balanse at para mkarating ka sa paroroonan mo gudnyt to ol

Uishiro wrote:Habang naghihintay ako ng tawag ng POEA, samot saring mga alalahanin ang mga pumapasok sa aking isipan at puso. Pano pala pag naka alis na ako? pano pamilya ko? kakayanin ko ba? maganda kaya ang mapapasukan ko? o malupit na amo? mga alalahaning gumagambala sa akin na unti unti naman nalilimot pag naiisip mo naman ang pamilya mo. Ano nga ba ang dahilan ang mag iibang bansa tayo..syempre una na jan ang pamilya natin at ang kahirapan dito sa Pinas. Ganun pala ang pakiramdam kahit matagal ka ng nag apply at hinanda mo na ang sarili mo na mag iiabng bayan ka .pero pag uwi mo dami pa rin palang iisipin at iintidihin. Naiinip tayo sa kahihintay na matawag pero pag anjan na tyak babahag ang buntot natin kasi ilang taon din tayong mawawalay sa ating mahal sa buhay. kahit anong paraan ang paghahanda andun pa rin ang pangamba.......(hehehe itutuloy)

kakaiyak naman yan kuya.... mahirtap nga ang malayo sa pamilya, lalo na kaming mga ina. minsan nga nagdadalawang isip ako kung itutuloy ko pa ba ito... kaya ko nga ba na malayo sa baby ko? pero kasi para sa kanya din naman kaya nais kong mangibang bansa..... sana lang pag andun na maging matatag ang mga puso natin para hindi tayo matalo ng homesick....

Ngayon pa nga lang nangungulila na ako hehehe. Araw araw pag pasok ko ng Office nadadaanan ko ang POEA tanaw kasi sa MRT laging sumasagi sa isip ko na sana maka alis tayong lahat. Masaya ng malaman na isang tawag na lang at magkakaron na tayo ng chance na makapagtrabaho sa Korea. Pero malungkot naman dahil sa realidad kailangan nating iwan ang ating pamilya para lang kumita ng malaki. Ang aking Ina ay 15 Years nag trabaho sa Japan, Ramdam ko ang hirap at lungkot ng isang anak na walang ina. Kaya nasa isip ko ngayon may mga anak ako sila naman ngayon ang makakaranas ng mga naranasan ko na. Salamat na lang sa Teknolohiya ngayon kasi may Cellphone at at Internet, Panalangin ko na lang sana kung san man ako palarin na makapag trabaho ay may ganung serbisyo upang kahit pano ay ma ibsan man lang kahit pano ang pangungulila. Kaya kong tanggapin ang lahat ng Hirap ng Trabaho kasi alam ko may pamilya akong nagmamahal at umaasa sa akin.........(Itutuloy) ang drama ko noh...hehehehe

talagang ganon kaya nga poh ....mind setting ka na sa pinas palang ....isipin mo na lang mas mahirap kung d ka gumawa ng hakbang para kahit papaano guminhawa ang buhay ng family natin....mas mahirap sa damdamin ang makitang nahihirapan ang family mo ng dahil sa yo ...kaya labanan nyo ang kalungkutan sa una lang yan dahil pag nakita mo ang mga ngiti sa kanilang mga mata dahil gumiginhawa sila ...yan po ay prize lss....sabi nga po apportunity knocks one ...

sa mga first timers na mapupunta sa mga liblib na lugar tinatawag pong (myeon)..country side na po halos yung setting.sa una nakakahomesick talaga kasi ibon at kulisap lang halos maririnig nyo at konti lang ang tao at may oras ang daan ng bus..pero wag po kayo mag alala kasi kahit bundok yung lugar napakaganda ng scenery lalo pagka winter sobrang ganda ng snow caps sa ibabaw ng bundok (maliban lang sa Busan area kasi evry 4 years lang ulan ng snow doon)at merong internet connection, phonebooth at may signal ng celpon ganun ka hi-tech..sementado ang kalsada at may kuryente..sa una lang po tlaga nakakapanibago depende kasi rin po sa tao yun after 3 months ok na yung iba 6 months.. pgka po naka tiempo tayo ng employer na matino binibigay yung amenities sa bahay may washing machine, mini ref, tv w/ cable connection at second hand na computer with internet connection pra di mahomesick..
kaya i-pagpray narin po natin na makuha tayo ng mabait na employer para maging masaya ang pag stay sa korea...

Uishiro wrote:Ngayon pa nga lang nangungulila na ako hehehe. Araw araw pag pasok ko ng Office nadadaanan ko ang POEA tanaw kasi sa MRT laging sumasagi sa isip ko na sana maka alis tayong lahat. Masaya ng malaman na isang tawag na lang at magkakaron na tayo ng chance na makapagtrabaho sa Korea. Pero malungkot naman dahil sa realidad kailangan nating iwan ang ating pamilya para lang kumita ng malaki. Ang aking Ina ay 15 Years nag trabaho sa Japan, Ramdam ko ang hirap at lungkot ng isang anak na walang ina. Kaya nasa isip ko ngayon may mga anak ako sila naman ngayon ang makakaranas ng mga naranasan ko na. Salamat na lang sa Teknolohiya ngayon kasi may Cellphone at at Internet, Panalangin ko na lang sana kung san man ako palarin na makapag trabaho ay may ganung serbisyo upang kahit pano ay ma ibsan man lang kahit pano ang pangungulila. Kaya kong tanggapin ang lahat ng Hirap ng Trabaho kasi alam ko may pamilya akong nagmamahal at umaasa sa akin.........(Itutuloy) ang drama ko noh...hehehehe

... tama ka jan kuya... huhuhuhu.....

kahit ano man ang maging kalagayan natin sa pagpasok natin korea think positive lang tayong lahat kasi kung magpapadala tayo sa magiging imosyon natin tayo lang din ang mahihirap diba!kaya ang sigaw ng saloobin ko think positive walang aayaw!!!

Ang Pinoy kasi ma Emosyon at yung Values eh para sa Family.....kaya natin ang hirap kahit nga dito pa nga lang sa Pinas ang hirap na ng kalagayan natin. Pero tama kayo jan dapat dito pa lang sa Pinas eh i mind set na natin at i accept na malalayo tayo ng matagal sa pamilya natin. Laking pasalamat din sa mga kababayan natin na nagbibigay ng informasyon ukol sa kalagayan o experience ng mga EPS worker. Nagbibigay sila ng inspirasyon at gabay upang dito pa lang mapaghandaan na natin ang kakaharaping bagong buhay...Dala siguro ng pagka inip kaya maraming sumasagi sa aking isipan, mga naglalarong senaryo,pangamba at mga pangarap na gusto mong maabot pag nag trabaho ka na sa Korea...Marami na akong mga kaibigan na umalis meron sa Saudi,Dubai,Canada at America..lahat sila nangarap ,nagbitaw ng mga salita na hindi uuwi ng pinas na isang dukha. Iniisip ko rin bakit ngayon lang din ako nag lakas ng loob na makipagsapalaran sa kabila ng maraming Oppurtunidad na makapag ibang bansa. Hays siguro nga tadhana nga ito. Wala sa plano ko ang mag Korea at wala sa plano ko ang iwan ng matagal ang pamilya ko, pero natagpuan ko na lang ang sarili ko na nakapila sa OSCH gabi pa lang nag tyaga na akong pumila upang kinabukasan ay kahit pano mauna sa pila. kakatuwa pero ginawa ko yun ng walang abiso sa aking asawa, mga hakbang sa pag proseso ng mga papeles na kakailanganin upang marating ko ngayon ang kinalalagyan, Siguro nga tinadhana na ako ay makapasa at maghintay ng employer. Ngayon naman pangamba at alalahanin, pano ang magiging buhay ng isang tulad kong EPS worker ..pano ang magiging buhay ng pamilya ko?..makaka ipon ba ako?, maitataguyod ko ba sila?..magtatagumpay ba ako sa tinahak kong landas? Sapat ba ang ilang taon? hindi ba ako nagkamali sa aking desisyon? hehehe yan ang mga sumasagi sa akin araw araw pagasakay ng MRT at matanaw ang Blas Ople building sa di kalayuan...hays sana nga matawagan na tayong lahat. Isa lang ang alam ko masaya ako sa tinatahak ko ngayon...naway lahat tayo maging matagumapay sa napili nating landas.....(drama noh)

go! kuya uishiro!!kaya mo yan... goodluck

GO KUYA GO!!!!! naks kuya cge lang tuloy tuloy mo lang at ng maipadala natin kay charo santos concio yan... im sure maraming luluha sa kwento mong yan... ayyyy pati na rin pala kami kasi pare-pareho lang pala tayo ng mga adhikain sa buhay eheheheh.... basta kuya ang alam ko lang pwede kang maging writer sa tv or sa pelikula man im sure sisikat ka.... hihihi

ngayon pa lang po ay lubos na akong nagpapasalamat at ng aking mga kasama sa pagtangkilik nyo sa fewa/sulyapinoy site na ito at least ay mayroon kaming nagagawang tulong hindi lamang dito sa mga pinoy na nasa korea at maging ang mga kababayan namin na nanjan pa lang sa pilipinas...i respect all your opinions po at sana ay maging gabay natin ang bawat salita o paalala ng bawat isa sa tin...sa bawat tagumpay nga daw po natin ay may kapalit din na sakripisyo at sana po pagnakarating na kayong lahat dito sa korea sa south po ha at di sa north ay dala pa rin natin ang kahulugan ng "CONTENTMENT IN LIFE"kc yun po ang napapansin ko sa karamihan sa tin na di na pala nila namamalayan na may mas malaking nawawala sa ting buhay once na mas pinairal natin ang material na pangangailangan kaysa sa mga mahal natin sa buhay!!!!pagnarating nyo na po yung estado na may naipon na po kayo material things........subukan nyo din pong tanungin ang sarili nyo if masaya ba ako now o mas may iba pang bagay na higit na makapagpapasaya sa kin.......MGA MAHAL KO SA BUHAY!!!!

Ang tagal ko ring hinanap ang thread na ito...una akong sumulat noong buwan ng July at Octubre na pero and2 pa rin ako sa Pinas...samantalang ang ibang ka tropa natin andun na at nag babanat na ng buto para sa aknilang pamilya...itong mga nakalipas na buwan ay pinanghinaan na ako ng loob sabi ko baka sa sobrang kaiisip ko kung ano ang kahihinatnan ko sa Korea ay may epekto kung bakit hanggang ngayon wala pa rin nangyayari sa application ko..ngunit nitong lunes lang eto na..nakatanggap ako ng magandang balita na ok pa rin ang application ko..nagsimula na naman ma windang ang utak ko sa kakaisip ..pano kung next week eh meron ng kontrata? aabutin ba ako ng pasko? o hindi...makakpiling ko pa ba sila ngayong tag lamig?..kung titingnan nyo mga ka tropa ang lungkot ng Buhay nating mga EPS biruin mo na mag mukha tayong tanga sa pag pila at pagbilad sa araw upang maka pag trabaho lang sa korea...nagmamadali tayo at naiinip na sana makalipad na tayo..pero ang naghihintay sa atin doon ay malaking pasakit at pag titiis upang umanagat ang buhay...may natutunan ako sa pag hiintay ko ng ganito katagal...i trato mo ang bawat sanadali na kapiling mo ang pamilya mo d2..lahat ng magandang alaala ay gawin mo na..dahil pag andun kana yun ang tanging sandata mo sa lungkot at mga problema..........ang drama ko na naman,....kasi si angelholic at allinecalleja eh....na praning na naman ako sa sulyap....sulyap ng sulyap kung may bagong balita....ANG LAKING TULONG NG SULYAP SA BUHAY KO..........

WAHHHH PRANING NA NAMAN AKO

Sir huag naman,,, opo tama yun, spend your quality time w/ur family esp. with kids.. Pray lamang po tayo lagi.. Para s kanla kaung bakit natin to ginwa.. Mula nun pumila tayo,, humiga s karton, nag ipon ng libag s sobrng init..(hahaha..) Isang araw mgigising po tayo, n nagbunga ng magnda ang lahat ng paghihirap natin.. Kung nde nmn po kalooban ng Panginoon, sana s exam p lng bumagsak n tyo. Pero heto n tayo s final, kaya konting dasal pa.. Wla po tayong ibang masasabhan kundi Sya lamng. Sabay po tayo ng EPI (OCT.4) pero nde p forwrded up to now.. Malay nyo, sama-sama pla tayo s isang kumpanya..Hhaha...
Nakakaiyak po tlga maghintay, pero pag nakikita ko anak ko, para s knya, kung bkit ko gingwa to, yun mabigyan ko sya ng mgndang bukas at magndang edukasyon..
God bless Po s atin lahat..

nakagagandang adhikain mga ka sulyap...paslamat tayo at may ganitong forum...salamat sa lahat ng bumubuo..

pare pareho pala tayo ng dinanas...2007 pa me nakipagsapalaran sa pagpila sa osch at saksi sa stampid..at saksi din sa galit at pagkabigla ng mga koreano sa pagkakagulo ng mga pinoy makapunta lang ng korea..gang sa umuwi akong luhaan at pagod n pagod..nakita ko kung gano kahirap pumila dun pa lang kita mo n mga kapwa pinoy na mapanlamang walang pakialm sa mga nasasagasaan at sinaktan mauna lang sa pila...nung time na yun naisip ko bakit ko isapalaran ang buhay ko eh may mga kids na naghihintay sa pag uwi ko...kaya itinigil ko n pagpila...kakamatay unang experience ko sa osch..

pero ngayong 2010 lang parang kung anong may humigop sakin na buksan ang website ng poea...kaya nagregister me at nakipagsapalaran ulit sa osch..alas 3 pa lang madaling araw umalis na me ng batangas kasma ko sister ko para sa pagpila at makakuha ng stab para sa KLT..6 am kami dumating ng north edsa pero ang haba ng pila ay malapit n sa trinoma b yun?..pakikorek ako kung trinoma nga...simula sa pilang yun ng araw n yun di na kami umalis gang umusad gang lumipas ang maghapon tiniis ang init, pagod at hirap ng di umalis ng pila..kapalitan ko sister ko sa pila pra makpag cr at makakain..kahit di sya aplicante talgang sinama ko sya dahil lam ko gaano kahirapa ng pila sa osch..gang gumabi n nasa pila pa rin kami....dun natulog sa kalsada, walang liguan may baon lang na damit..bumili ng cartoon may maupuan man lang o mahigaan kahit saglit....waahh kakapiyak na
gang mag umaga na at umabot sa pilang malapit n sa gate ng osch..dahil yung iba di na kinaya yung pagod...2 days na binuno ang osch magkatatak lang ang kamay ng sign ng poea sa kamay..at magkaron ng stab sa pag exam para sa 6th klt..nung matatakan kamay ko ng poea parang gusto ko ng himatayin sa ginhawa ng pakiramdam ko at nagbunga ang hirap ko..at ngpasalamt ng buong puso sa DIYOS sa blessings n yun....lam ko umpisa pa lang yun..kahit di ko masyado kabisado ang manila nagsumkap ako at ngtanong tanong kung san place ng exam...gang matagpuan ko n lang sarili ko na araw na pala ng exam sa UE...first timer ko man sa exam nilaksan ko loob ko at sinabing kaya ko ito..manipis lang ang papel ng exam at may knya knyang set..yun ay set A, B, C, D..para alang tularan yata..hehe..gang sa araw n yun puro pangamba na baka di makapasa..gang sa lumabas ang result..khit di ako masyado magaling sa salitang korean at magbasa ng focus ako ay more on vocabulary sa company dahil madals dun ang topic ng question....napaluha ako nung lumabas ang result ng exaM isa ako sa maswerteng pumasa...nayakap ko n lang ng mahigpit mga anak ko...gang sa maforward ang papel sa korea at ngayon may employer na kaya lang wala pang contract ko ...thanks god sana tuloy tuloy na ito....ngayon ko napatunayan kapag pursigido ang isang tao sa knyang hangarin sa buhay alang imposible..

sana may natutunan kayo sa maikling kwento...god bless us always...

lahat ng blessings sakin pinagpapasalamat ko ng sobra sobra...kaya pag nakarating me ng korea di ko sayangin chance n bingay skin para mag ipon mabuti at magpatayo ng mansion..hehe joke lang...kahit man lang sa pangarap magkamansion..at sana maging matatag din ako para di ko maklimutan aswa at mga kids ko...makaalis man o hindi paslamat ako sa lahat ng natutunan ko at ma experience..i know 1 day lahat ay magandang bunga laht ng pagsususmikap ko..sana kayo din..god bless us always..

alam nyo mga kabayan, lalo n s mga firsttimer, f hangad tlga ntin kumita wala yang homesick-homesick n yan, nsa isip nyo lng yn, ang korea ay open country lhat ng gusto nyo gawin ,ay maga2wa nyo. maliban lng s mga illegal n gawain. pwede ka abutin ng madaling araw sa daan maka2uwi k babae man o lalaki walang mang hohold-up sau. ganyan k peaceful s korea.ayaw ng maingay ng mga koreano . kaya kalimutan nyo n yang homesick n yn.ang isipin nyo kng paano kumita ng malaki. minsan lng dumating s buhay ntn ang ganitong pagkakataon kya eh grab nyo na. peace po s lhatttttt

naman c brod uishiro at sis giedz nakaka iyak daming namumutawi sa isipan (lalim nun ha!)july 27 ng una mong ginawa ang thread na ito 2 portion lang nabasa ko dito brod ngaun kulang ulitnakita ang thread na ito haba nun ah!!ibang klase ka pala pag nawindang lahat naiisip mo ako sis noong nasa registration 5 kaming mag kakaibigan 4 girls isang boy sa bahay namin sa QC kami natulog plano namin ng 8pm puntahan lang ang venue para pag morning alam na namin ang site kaso d na kami naka alis sobrang dami na talaga d na kami umalis habang naka pila isa isa kaming nag papa scann ng passport bumili ng ng cartoon masaya kami exciting d ako nainip kasi first time ko sa buhay ko yung ganun eh sobra!!mga 1am sabi ko sa mga kasama ko d ko kaya ang puyat uuwi ako ng bahay at 6am balik ako dalan ko cla pag kain 6am txt ko cla kung marami ng tao naku pag balik ko sobra d ko na cla makita kasi ng umalis ako 1 line palang pag balik ko 2 lines na at d na cla makita by kol nagkita kita kami naku talaga namang hirap eh!!sa 5 kami ako lang naka pasa masaya ako ng may tumwag sa akin kung anu daw number ko sa registration may 18 sabi bakit kasi daw may result na ng exam sabi ko wag mong sabihin ako ang hahanap ng makita ko tuwa ko talaga!!! tapos lahat kasama ko kinuha ko registration number nila nalungkot me kasi lahat sila d pumasa!!kasi mula sa umpisa cla yung mga kasama ko may tarlac pangasinan lahat sila ilokano me lang tagalog pero ok kami mula noon ako nalang mag isa na ako lagi sa pag process ngaun retake ulit cla pray ko lagi sana makapsa na cla para maka sama ko na cla iba ang bonding namin sobra!!miss ko na cla!!! tol uishiro tuloy mulang novela mo ha araw araw ko yan susundan at sis giedz GO GO GO kaya mo yan dito lang ako palagi naka subaybay sa kabanata ng buhay mo

@ sis gieds, siguro isa k sa naninigaw sa pila nun 2007 noh!! hehehe... hay naku, ayoko n din maulit ang pangyyari n yun s buhay ko.. gaya ni gieds oki lang n nde maka exam basta hindi mawalan ng buhay... grabe..
pero ngayon heto n moment natin mga kapatid, panalangin, ksama ng paggawa, magbubunga din lahat ng paghihirap natin.
wlang quota s girls s atin mga 6th klt, sa 7th kaya??? mag kaka quota????
ang mga fren ko s 5th klt n naka exam, nawalan ng kabiyak ng sapatos at makipagbangaan s mga lalake n umabuso din, ngayon, may sarili n silang mga bahay, lupa at negosyo..
Mangyyarai din s tin yun.. tayo nmn ang magiging magndang testimony s susunod n batch..
God bless Us guys..

haha sis aline ganito n yata pagnahawa na ng pagkainip...joke...share ko lang naman experience ko para matuto ri yung iba sa ibinahagi ko at ng ibang mga ka forum...natututo ako sa buhay natututo rin kayo sakin at ako sa inyo..o di ba..

sis jaranas hindi ako naninigaw ha...mabait ako pag tulog...hehe..lahat ng sikap at hirap may kapalit na ginhawa...kun dumating man yun at sobra na para satin..share naman sa iba..ok?

tol uishiro asan na ung novel mo?? naku inaabangan ko kaya un kasi may itutuloy pa eh!!d ako makakatuylog hanggat d ko nababasa !!!he he he

roberts wrote:alam nyo mga kabayan, lalo n s mga firsttimer, f hangad tlga ntin kumita wala yang homesick-homesick n yan, nsa isip nyo lng yn, ang korea ay open country lhat ng gusto nyo gawin ,ay maga2wa nyo. maliban lng s mga illegal n gawain. pwede ka abutin ng madaling araw sa daan maka2uwi k babae man o lalaki walang mang hohold-up sau. ganyan k peaceful s korea.ayaw ng maingay ng mga koreano . kaya kalimutan nyo n yang homesick n yn.ang isipin nyo kng paano kumita ng malaki. minsan lng dumating s buhay ntn ang ganitong pagkakataon kya eh grab nyo na. peace po s lhatttttt

YES!!!!!!22o po yan ndi kau mhomesick s korea basta njoy mo lng ang life mo don ke bago k man s korea o xkorea k man.malaya k kht n anng gusto mng gawin o pmunta ok lng(wag lng illegal).mraming pilipino s korea,,,,,,at ang pinaka-gusto ko don s korea ung peaceful at ung knilang nvironment.wow!!!nmn tlga sarap 2mira s gnung bansa.pati s pagkain masa2rap din pgkain nila,,mizzzz kn nga ung kamjatang at sangkyupsal,,jejeje....im sure ndi kau mhhomesick don,,,basta pgandon n kau njoy nyo lng ang life nyo lalo n pgnasa-work n kau..

Eto na ...matapos na makapirma nh kontrata at maghitay na naman ng balita kung kelan magkakaroon ng ccvi. Ang hirap maghintay ..ang daming pumapasok sa isipan mo..masay pero malungkot..iiwan mo ang pamilya mo para mag trabaho sa ibang bansa...Kung sapat nga lang talaga ang kita ko dito sa Pinas bakit pa ako pupunta doon. Pero gaya ng ibang ka tropa natin..iniisip din natin ang kalagayan ng ating pamilya..ako number na nasa isip ko o plano ko ay para sa mga anak ko. 2 years na lang may high school na ako.. iniisip ko mga gastusin at mga dapat na ibigay ng isang amang tulad ko sa kanilang mga anak. Ayaw kong masabihan na walang kwentang ama balang araw kaya eto kahit masakit kahit malungkot kailangan mong lumayo upang guminhawa naman sila. Hindi ko sinabi na bigla akong aasenso pag nasa Korea na ako. Pero mas maganda na rin na may ginawa akong paraan para sa kanila. upang kahit na hindi man ako maging successful eh at least sinubukan ko, para sa kanila. Wala pa ang ccvi pero pag napag uusapan naming mag asawa ang tungkol sa aking napipintong pag alis. Luha agad ang pumapatak sa aming mga pisngi. Hindi ako sanay na mawalay ng matagal sa aking pamilya. Noong nakaraang linggo nga lang eh nasa Cebu at Davao ako. halos natawa rin ako kasi parang training ground ko ang pagka walay ko sa kanila ng maikling panahon. naiisip ko sa Hotel ganito ako ng ilang taon sa Korea mag isa. Panginoon na lang ang tangi nating kakampi at dasal ang tanging gabay natin at lakas upang ipag patuloy ang mga pangarap natin. Hindi pa tayo nakaka alis pero ang dami ng balita sa mga naunang ka tropa natin. kung gano kahirap,kabaho,ka delikado ang mga naranasan nila sa bansang Korea, Dalangin ko lang na sana makayanan ko rin ang mga napag daan ng ating mga ka tropa. Laking pasalamat ko sa kanila sa pag bahagi ng kanilang mga naransan. dahil alam ko na concern din sila sa atin. na baon natin sa pag alis ang mga karanasan nila......January ng taon ito nangarap at nag plano akong mag apply sa Korea. ngayon kaunting hintay na lang..kaunting tiis na lang...andun na rin ako..sabi nga ng kaibigan ko doon na nag ta trabaho na..tol tapos na break ko simula na ng kalbaryo ko..................

buhusan na to ng emosyon...........lagi na lang iisipin na lahat ng ginagawa natin ay para sa ikakabuti at ikakaganda ng buhay ng ating pamilya.....weather weather lang yan,,,
kumbaga sa umpisa talagang mangungulila ka ng lubos pero pasasaan din at masasanay ka/tayong mawalay sa ating mga mahal sa buhay.....

“Sweet is the memory of distant friends! Like the mellow rays of the departing sun, it falls tenderly, yet sadly, on the heart.”

Uishiro wrote:Eto na ...matapos na makapirma nh kontrata at maghitay na naman ng balita kung kelan magkakaroon ng ccvi. Ang hirap maghintay ..ang daming pumapasok sa isipan mo..masay pero malungkot..iiwan mo ang pamilya mo para mag trabaho sa ibang bansa...Kung sapat nga lang talaga ang kita ko dito sa Pinas bakit pa ako pupunta doon. Pero gaya ng ibang ka tropa natin..iniisip din natin ang kalagayan ng ating pamilya..ako number na nasa isip ko o plano ko ay para sa mga anak ko. 2 years na lang may high school na ako.. iniisip ko mga gastusin at mga dapat na ibigay ng isang amang tulad ko sa kanilang mga anak. Ayaw kong masabihan na walang kwentang ama balang araw kaya eto kahit masakit kahit malungkot kailangan mong lumayo upang guminhawa naman sila. Hindi ko sinabi na bigla akong aasenso pag nasa Korea na ako. Pero mas maganda na rin na may ginawa akong paraan para sa kanila. upang kahit na hindi man ako maging successful eh at least sinubukan ko, para sa kanila. Wala pa ang ccvi pero pag napag uusapan naming mag asawa ang tungkol sa aking napipintong pag alis. Luha agad ang pumapatak sa aming mga pisngi. Hindi ako sanay na mawalay ng matagal sa aking pamilya. Noong nakaraang linggo nga lang eh nasa Cebu at Davao ako. halos natawa rin ako kasi parang training ground ko ang pagka walay ko sa kanila ng maikling panahon. naiisip ko sa Hotel ganito ako ng ilang taon sa Korea mag isa. Panginoon na lang ang tangi nating kakampi at dasal ang tanging gabay natin at lakas upang ipag patuloy ang mga pangarap natin. Hindi pa tayo nakaka alis pero ang dami ng balita sa mga naunang ka tropa natin. kung gano kahirap,kabaho,ka delikado ang mga naranasan nila sa bansang Korea, Dalangin ko lang na sana makayanan ko rin ang mga napag daan ng ating mga ka tropa. Laking pasalamat ko sa kanila sa pag bahagi ng kanilang mga naransan. dahil alam ko na concern din sila sa atin. na baon natin sa pag alis ang mga karanasan nila......January ng taon ito nangarap at nag plano akong mag apply sa Korea. ngayon kaunting hintay na lang..kaunting tiis na lang...andun na rin ako..sabi nga ng kaibigan ko doon na nag ta trabaho na..tol tapos na break ko simula na ng kalbaryo ko..................

nakakalungkot pero kung para sa pamilya mo,khit ano kakayanin khit gaano kahirap:kambe:

boy034037 wrote:buhusan na to ng emosyon...........lagi na lang iisipin na lahat ng ginagawa natin ay para sa ikakabuti at ikakaganda ng buhay ng ating pamilya.....weather weather lang yan,,,
kumbaga sa umpisa talagang mangungulila ka ng lubos pero pasasaan din at masasanay ka/tayong mawalay sa ating mga mahal sa buhay.....

“Sweet is the memory of distant friends! Like the mellow rays of the departing sun, it falls tenderly, yet sadly, on the heart.”

Tama ka jan tol..nasulat ko lang ito pang tanggal ng inip..isipin mo sa dami ng dapat nating ipag pasalamat di ba? kulang pa nga siguro yungmga nasulat ko para iparating sa kanila pasasalamat natin eh...hehehehehe.

good luck pards,,,,alam ko magtatagumpay ka.....

pra po sa mga paalis plang or mga nghihintay ng ccvi or employer po,lalo na po ung mga first tym n kagaya ko.dapat po jan plang kau sanayin u na sarili nyo mging mtatag kc pg d2 nakau tlgang kelangan nyo yan.iba ung malau kau jan sa pamilya nyo na nasa pinas parin,pg d2 na kau sa korea iba na pakiramdam nyo,lalo na pg ng iisa lng kau sa company tas mlau ant town at dko kau mkapgsalita ng hangul,jan nyo maiisip ung kung anu anu.una jan po pgkamis nyo sa family nyo,tapos sa work kung pano kau makibagay.nanjan kung minsan d natin maiiwsan mgkamali tas babatukan ka nlng.ok lng un pg binatukan ka tangapin u nlng.wag lang bg binatukan kau my hawak cia katulad ng nangyari sakin.pero pingpasa DYOS ko nlng pinil8 ko maging mahinahon.minsan sinisikya ka or ssibal panu pg d u alam un?d u alam minumura kan pala.pero tangapin u parin un ika nga pasok sa isang tenga plabasin sa kabila.para po wlang ngayari ganun.kc po kung d kau magiging mahinahon d2 or mgiging matatag talo po tau.haba tlga ng pacencia kelangan.kya manalangin tau lagi yan pinakamalakas na sandata natin d2.d lang po ako ang nkkkaranas ng gnyan dami po kami.kya mgpapakatatag kau mga kbayan khit wla pa kau d2.pra pg d2 na kau may lakas na kau sumabak sa lahat ng bagay.

korek..kya tips s mga ppunta d2...una nyung pgaralan ang murang koreano...

tama ba ako kbyang erek?kumusta kna pala jan?aku cnabi ko na sa amo ko ngyari sakin.ngaun pinagiinitan nya ung gumawa sakin.sabi ng amo ko pg naulit pa daw na batukan ako sabihi ko sa knya at cia na daw bhal sa koreano na un.kc d daw pede ung ginaganun nya ako.

mas mabuting ituro nyo sa aming yun ilan tip na mura para kahit sabihin sa amin alam na namin kaunti pa lng kc yun alam namin

안녕하세요

ok yn kbyng denner mlks n baker mu kya wg k ng mtkot at kya kya yn ni bro..hehe,shot tyu pre..hehehe

denner wrote:tama ba ako kbyang erek?kumusta kna pala jan?aku cnabi ko na sa amo ko ngyari sakin.ngaun pinagiinitan nya ung gumawa sakin.sabi ng amo ko pg naulit pa daw na batukan ako sabihi ko sa knya at cia na daw bhal sa koreano na un.kc d daw pede ung ginaganun nya ako.

gud eve kabayang so ibig palang sabihin hindi yun amo mo ang bumatok sayo yun kasama mo din koreano na katrabaho mo ang gumawa nun


안녕하세요

opo kbyang russel bale gen,manager un d2 chajang ko cia.mejo mainit s knya amo ko ngaun d nga cla ng uusap eh.nung meting namin nung monday nasabon cia binagsakan pa ng hawak nyang report.

Uishiro wrote:Habang naghihintay ako ng tawag ng POEA, samot saring mga alalahanin ang mga pumapasok sa aking isipan at puso. Pano pala pag naka alis na ako? pano pamilya ko? kakayanin ko ba? maganda kaya ang mapapasukan ko? o malupit na amo? mga alalahaning gumagambala sa akin na unti unti naman nalilimot pag naiisip mo naman ang pamilya mo. Ano nga ba ang dahilan ang mag iibang bansa tayo..syempre una na jan ang pamilya natin at ang kahirapan dito sa Pinas. Ganun pala ang pakiramdam kahit matagal ka ng nag apply at hinanda mo na ang sarili mo na mag iiabng bayan ka .pero pag uwi mo dami pa rin palang iisipin at iintidihin. Naiinip tayo sa kahihintay na matawag pero pag anjan na tyak babahag ang buntot natin kasi ilang taon din tayong mawawalay sa ating mahal sa buhay. kahit anong paraan ang paghahanda andun pa rin ang pangamba.......(hehehe itutuloy)

kaya ang malaking tanong jan tol HANDA NA BA AKO??????



안녕하세요

tama k jan kbayang russel.

russsel_06 wrote:mas mabuting ituro nyo sa aming yun ilan tip na mura para kahit sabihin sa amin alam na namin kaunti pa lng kc yun alam namin

안녕하세요

naku tol nde pede bnggitin un d2 bk mayari tyu nyan me rules n reg.tyu kse d2..hrehehe,wg kng mgala2 bulong qo n lng .hehjehe

tama po c kbayang erek mhirap po bka mgalit po admin pag binangit d2.kbyang erek msta pla ung amo u mbait nba?

Uishiro wrote:Habang naghihintay ako ng tawag ng POEA, samot saring mga alalahanin ang mga pumapasok sa aking isipan at puso. Pano pala pag naka alis na ako? pano pamilya ko? kakayanin ko ba? maganda kaya ang mapapasukan ko? o malupit na amo? mga alalahaning gumagambala sa akin na unti unti naman nalilimot pag naiisip mo naman ang pamilya mo. Ano nga ba ang dahilan ang mag iibang bansa tayo..syempre una na jan ang pamilya natin at ang kahirapan dito sa Pinas. Ganun pala ang pakiramdam kahit matagal ka ng nag apply at hinanda mo na ang sarili mo na mag iiabng bayan ka .pero pag uwi mo dami pa rin palang iisipin at iintidihin. Naiinip tayo sa kahihintay na matawag pero pag anjan na tyak babahag ang buntot natin kasi ilang taon din tayong mawawalay sa ating mahal sa buhay. kahit anong paraan ang paghahanda andun pa rin ang pangamba.......(hehehe itutuloy)

PARANG TELENOBELA LANG PO AHHH..TAMA MEDYO HIRAP NGANG MAWALAY SA MGA MAHAL MO SA BUHAY..TIIS LANG PO TALAGA. 2 WKS LANG YAN PERO PAG NAKAKITA KA MGA PILIPINO MAWAWALA ANG PANGAMBA MO..

nde n babait un kbyng denner...ngpahula n qo e..sbi ng mghuhula..mgpprelis dw ako..ppyag n c unano...yehhheeeeyyyy...hhhaaaiiisssttt slmt...free at lasttt??? ...pppsssttt hhhuuyyy gggcccnnnggg...bnbangungut k n nmn..

ok ngarud kbyan,chat tau para mkapgkwentuhan.hehehe

Eto na ilang araw na lang paa alis na..lalong tumtindi mga alalahanin ko, una maayos at mabait ba magiging employer ko, pangalawa sana naman hindi matuloy ang away ng 2 korea, kasubuan na ito naibuhos ko na lahat ng oras, panahon, pera at lakas upang maka pag abroad, pag titisan ko na lang ang mga darating na pag subok, hindi man buo ang loob ko sa susu ungin bagong trabaho pero ang baon kong lakas ay ang pamilya ko, at panalangin na sana makayanan ko ito, sabihin nyo ng ma drama ako mga ka tropa , masisisi nyo po ba akong baguhan lang sa larangang ito? sa dekadang pag ta tarabaho ko sa Pinas hindi man langa ako naka ipon, naway sana sa pag ta tarabaho sa korea maka ipon man lang kahit kaunti. malagpasan ko sana mga tukso at mga problemang darating sa akin at sa pamilya ko.

Laking pasalamat ko rin sa sulyap, isa ito sa nagpalakas ng loob ko, sa mga naibahagi nyong istorya at kaalaman, hindi kayo naging maramot na ibahagi ang mga karansana nyo sa bansang Korea, eto rin ang magiging baon ko upang lalao kung pagbutihan ang aking trabaho gano man kahirap....salamt po.

ndi ko maipaliwanag pakirmdam ko..sa 2wing susubukin kong kausapin mga kids ko at unti unting ipaunawa s knila na aalis ako para s mgandang kinbukasan nila..ang sagot nila wag mo kami iwan tapos yayakap pa at kakapit sa hita ko sbay patak ng luha..ndi pa ako nakakaalis dinudurog na kaloobn ko..hrap talaga pero sa pag alis ko baon ko pagmamahal ko at mga ngiti nila skin para makayanan lahat ng hrap dun..at yung panalangin lagi 7 maykapal..

Kayang-kaya niyo yan......Sus, kayo pa.....

ganyan talaga ang feeling ng first timer sa abroad lalo na pag may anak ka at asawa