IDULOG MO SA PANGINOON

by Joel Tavarro Sat Jan 29, 2011 8:16 pm

IDULOG SA PANGINOON
Bro. Joel Tavarro

Tayong lahat ay dumadaan sa iba’t ibang proseso ng kagipitan mula sa pagkabata sino nga ba ang hindi? Sa eskwelahan pa lamang hinuhubog na tayo upang maging malakas at matatag. Subalit kung minsan sa pag-aagawan ng laruan sa kalaro, may mga bagay na hindi maiwasang magtatalo-talo at kapag hindi makaya ay nananahimik na lamang sa isang tabi at umiiyak. Nakakita ka na ba ng ganun sitwasyon? Nakakahabag diba? kapag inaapi ang isang bata at nagsumbong sa kanyang magulang sila ang unang humaharap upang ipagtanggol siya? Gayun din ang Diyos subalit hindi Siya humarap upang makipag-away, bagkus nangungusap Siya sa isipan ng tao upang maisaayos ang lahat ng bagay. Minsan ba ay nagawa mo ng magsumbong sa Diyos kapag dumarating ang ganitong pagkakataon? Nasubukan mo na bang dumaing sa kanya dahil sa bigat ng iyong dinadala o suliranin? kausapin mo Siya ng mataimtim… umiyak ka, magmakaawa sa kanyang harapan at hingin ang Kanyang saklolo. Sapagkat Siya lamang ang makapagbibigay ng linaw at kalutasan sa lahat ng dalahin natin sa buhay. Hindi dapat ilagay sa ating mga kamay ang pagganti dahil kung magkagayon wala na rin tayong pinagkaiba sa taong gumawa sa atin ng hindi maganda. Wala tayong ibang dapat gawin kundi pagdaupin ang ating mga palad at manalangin sa Kanya sapagkat ang pagganti ay sa Dakilang hukom lamang. “Huwag ninyong gantihan ng masama ang gumagawa sa iyo ng masama. Huwag ninyong alipustahin ang umaalipusta sa inyo. Sa halip, ipanalangin ninyong sila’y pagpalain yamang hinirang kayo upang tumanggap ng pagpapala ng Diyos.” ( 1 Pedro 3:9 )

Nakakapagtataka na ang mga taong masasama ay pinagpapala pa rin. Nakamamangha talaga ang kabutihan ng Diyos maaring may mga dahilan ang Panginon. Siguro binibigyan pa Niya sila ng pagkakataon upang makilala Siya ng mabuti at makapagbagong buhay. Subalit kapag ang isang taong hindi na kalugod lugod ang kanyang mga ginagawa at humantong na sa kanyang hangganan hindi na siya diringgin ng Diyos sapagkat umabot na sa sukdulan ang kanyang kasalanan. Sa sandaling magpapataw man ng katarungan ang Diyos at may itinutuwid, hindi tayo dapat magbunyi bagkus ay manahimik tayo. Hindi dapat ipagdiwang ang pagbagsak ng kapwa. Patas kung tumingin ang Diyos. Pinapabagsak niya ang ulan sa lahat ng dako, sa masasama at mabubuti. Ipagpasalamat nalang natin na hindi tayo ang hinatulan.

Minsan naglaro sa aking isipan na paano kaya kung tayo ang ginawang Diyos? Marahil marami sa atin ang mabilis na magpapataw na kaparusahan sa kapwa at marami din ang nanaisin na mawala kaagad sa kanilang landas ang taong kanilang kinamumuhian. Iba talaga at hindi maarok ang karunungan ng Panginoon. Kung bakit kinuha Niya ang ating mga kasalanan noong ipinako Siya sa krus at pinalitan ng kabanalan. Sabi nga, “Kapag binato ka ng bato batuhin mo rin ng tinapay” Ano kaya ang tunay na mensahe na nais Niyang ipaabot sa atin? Bakit hinayaan Niyang Siya ay saktan at pagdusahin sa kasalanang hindi naman Niya ginawa. Kung ating pagninilayan, Diyos na Siya at hindi na Niya kailangan na bumaba dito sa lupa gayun maaari naman Niyang gamitin ang Kanyang kapangyarihan upang hindi na Siya mahirapan pa. subalit nagpakababa pa rin at hinubad ang Kanyang pagka Diyos upang ang bawat isa sa atin ay gapusin ng Kanyang pagmamahal at maipakita sa lahat na tularan natin Siya sa Kanyang mga ginawang kabutihan. Pag-ibig sa kapwa at kapayapaan ang hinasik Niya dito sa lupa. Subalit bakit tila napakahirap sundan? Bagamat marami ang nakakarinig ng banal na salita at tumatanggap ng komunyon, ngunit marami pa rin ang nagkakasala. Sadya nga bang mahirap na talagang hugasan ang mantsa sa ating katawan, ang karumihan. Kailan kaya malilinis ang mga dungis sa ating pagkatao upang maging busilak sa kaputian ang ating puso. Nang sa gayun, mawala na ang siraan, alitan, inggit at galit. Para mawala na rin ang magkasakitan at bangayan o ilagay sa ating mga kamay ang batas ng Diyos. “ Huwag ninyong hatulan ang inyong kapwa, upang hindi kayo hatulan ng Diyos “ ( Mateo 7:1 )

by animaselisa Sun Jan 30, 2011 9:30 am

Joel Tavarro wrote:
IDULOG SA PANGINOON
Bro. Joel Tavarro

Tayong lahat ay dumadaan sa iba’t ibang proseso ng kagipitan mula sa pagkabata sino nga ba ang hindi? Sa eskwelahan pa lamang hinuhubog na tayo upang maging malakas at matatag. Subalit kung minsan sa pag-aagawan ng laruan sa kalaro, may mga bagay na hindi maiwasang magtatalo-talo at kapag hindi makaya ay nananahimik na lamang sa isang tabi at umiiyak. Nakakita ka na ba ng ganun sitwasyon? Nakakahabag diba? kapag inaapi ang isang bata at nagsumbong sa kanyang magulang sila ang unang humaharap upang ipagtanggol siya? Gayun din ang Diyos subalit hindi Siya humarap upang makipag-away, bagkus nangungusap Siya sa isipan ng tao upang maisaayos ang lahat ng bagay. Minsan ba ay nagawa mo ng magsumbong sa Diyos kapag dumarating ang ganitong pagkakataon? Nasubukan mo na bang dumaing sa kanya dahil sa bigat ng iyong dinadala o suliranin? kausapin mo Siya ng mataimtim… umiyak ka, magmakaawa sa kanyang harapan at hingin ang Kanyang saklolo. Sapagkat Siya lamang ang makapagbibigay ng linaw at kalutasan sa lahat ng dalahin natin sa buhay. Hindi dapat ilagay sa ating mga kamay ang pagganti dahil kung magkagayon wala na rin tayong pinagkaiba sa taong gumawa sa atin ng hindi maganda. Wala tayong ibang dapat gawin kundi pagdaupin ang ating mga palad at manalangin sa Kanya sapagkat ang pagganti ay sa Dakilang hukom lamang. “Huwag ninyong gantihan ng masama ang gumagawa sa iyo ng masama. Huwag ninyong alipustahin ang umaalipusta sa inyo. Sa halip, ipanalangin ninyong sila’y pagpalain yamang hinirang kayo upang tumanggap ng pagpapala ng Diyos.” ( 1 Pedro 3:9 )

Nakakapagtataka na ang mga taong masasama ay pinagpapala pa rin. Nakamamangha talaga ang kabutihan ng Diyos maaring may mga dahilan ang Panginon. Siguro binibigyan pa Niya sila ng pagkakataon upang makilala Siya ng mabuti at makapagbagong buhay. Subalit kapag ang isang taong hindi na kalugod lugod ang kanyang mga ginagawa at humantong na sa kanyang hangganan hindi na siya diringgin ng Diyos sapagkat umabot na sa sukdulan ang kanyang kasalanan. Sa sandaling magpapataw man ng katarungan ang Diyos at may itinutuwid, hindi tayo dapat magbunyi bagkus ay manahimik tayo. Hindi dapat ipagdiwang ang pagbagsak ng kapwa. Patas kung tumingin ang Diyos. Pinapabagsak niya ang ulan sa lahat ng dako, sa masasama at mabubuti. Ipagpasalamat nalang natin na hindi tayo ang hinatulan.

Minsan naglaro sa aking isipan na paano kaya kung tayo ang ginawang Diyos? Marahil marami sa atin ang mabilis na magpapataw na kaparusahan sa kapwa at marami din ang nanaisin na mawala kaagad sa kanilang landas ang taong kanilang kinamumuhian. Iba talaga at hindi maarok ang karunungan ng Panginoon. Kung bakit kinuha Niya ang ating mga kasalanan noong ipinako Siya sa krus at pinalitan ng kabanalan. Sabi nga, “Kapag binato ka ng bato batuhin mo rin ng tinapay” Ano kaya ang tunay na mensahe na nais Niyang ipaabot sa atin? Bakit hinayaan Niyang Siya ay saktan at pagdusahin sa kasalanang hindi naman Niya ginawa. Kung ating pagninilayan, Diyos na Siya at hindi na Niya kailangan na bumaba dito sa lupa gayun maaari naman Niyang gamitin ang Kanyang kapangyarihan upang hindi na Siya mahirapan pa. subalit nagpakababa pa rin at hinubad ang Kanyang pagka Diyos upang ang bawat isa sa atin ay gapusin ng Kanyang pagmamahal at maipakita sa lahat na tularan natin Siya sa Kanyang mga ginawang kabutihan. Pag-ibig sa kapwa at kapayapaan ang hinasik Niya dito sa lupa. Subalit bakit tila napakahirap sundan? Bagamat marami ang nakakarinig ng banal na salita at tumatanggap ng komunyon, ngunit marami pa rin ang nagkakasala. Sadya nga bang mahirap na talagang hugasan ang mantsa sa ating katawan, ang karumihan. Kailan kaya malilinis ang mga dungis sa ating pagkatao upang maging busilak sa kaputian ang ating puso. Nang sa gayun, mawala na ang siraan, alitan, inggit at galit. Para mawala na rin ang magkasakitan at bangayan o ilagay sa ating mga kamay ang batas ng Diyos. “ Huwag ninyong hatulan ang inyong kapwa, upang hindi kayo hatulan ng Diyos “ ( Mateo 7:1 )

very nice said