MGA KABABAYAN PLS READ, LALO SA MGA OFW...

Sa may asawa, kapatid, anak, kaibigan, at kamag-anak na OFW.

At lalo na sa mga gustong mangibang-bansa...

Maaaring makatulong ito upang lalong maintindihan ng bawa't isa ang tunay na ibig sabihin ng pagiging isang OFW (Isa ako sa milyun-milyong kababayan natin). Tiyak na may mapupulot tayong aral dito.



Hindi mayaman ang OFW - We have this notion na 'pag OFW o nasa abroad ay mayaman na. Hindi totoo yun. A regular OFW might earn from P20K-P30K per month depende sa lokasyon. Yung mga taga-Saudi or US siguro ay mas malaki ang sweldo, but to say that they're rich is a fallacy (Amen!).

Malaki ang pangangailangan kaya karamihan sa amin ay nag-a-abroad. Maraming bunganga ang kailangang pakainin kaya umaalis kami sa Pinas. Madalas, 3/4 o kalahati ng sweldo ay napupunta sa tuition ng anak at gastusin ng pamilya.



Mahirap maging OFW - Kailangan namin magtipid hangga't kaya. Oo, masarap ang pagkain sa abroad pero madalas na paksiw o adobo (hindi kc agad nasisira ito) at itlog lang tinitira para makaipon. Pagdating ng kinsenas o katapusan, ang unang tinitingnan eh ang conversion ng peso sa dollar o rial o euro. Mas okay na kami na lang ang magutom kaysa gutumin ang pamilya.



Kapag umuuwi kami, kailangan may baon/pasalubong kahit konti, kasi maraming kamag-anak ang sumusundo sa airport o naghihintay sa probinsya. Alam nyo naman 'pag Pinoy, yung tsismis na OFW ka eh surely attracts a lot of kin. Kapag hindi mo nabigyan ng pasalubong eh magtatampo na yun at sisiraan ka na.



Well, hindi naman lahat pero I'm sure sa mga OFW dito eh may mga pangyayaring ganun.



Magtatrabaho ka sa bansang iba ang tingin at trato sa gaya nating mga Pinoy, kahit na masipag at mas may utak tayo kaysa sa kanila. Malamang marami ang naka-experience na nang pang-gugulang o discrimination to their various workplaces. Sige lang, tiis lang, iiiyak na lang namin kasi kawawa naman pamilya 'pag umuwi kami sa pinas.



Besides, wala ka naman talagang maasahang trabaho sa Philippines ngayon. Mahal ang bigas, ang gatas, ang sardinas, ang upa sa apartment. Tiis lang kahit maraming pasaway sa trabaho, kahit may sakit at walang nag-aalaga, kahit hindi masarap ang tsibog, kahit pangit ang working conditions, kahit delikado, kahit mahirap. Kapag nakapag-padala na kami, okay na yun, tawag lang, "hello! kumusta na kayo?".



Hindi bato kaming mga OFW - Tao rin ang OFW, hindi kami money o cash machine. Napapagod rin, nalulungkot (madalas), nagkakasakit, nag-iisip (nakapag-adjust na) at nagugutom (palagi). Kailangan din ang suporta, kundi man physically, emotionally o spiritually (especially ito) man lang.



Tumatanda rin kaming mga OFW - Sa mga nakausap at nakita ko, marami ang panot at kalbo na. Most of them have signs and symptoms of hypertension, coronary artery disease and arthritis. Yet, they continue to work thinking about the family they left behind.



Marami ang nasa abroad, 20-30 years na, pero wala pa ring ipon. Kahit anong pagpapakahirap, sablay pa rin. Masakit pa kung olats rin ang sinusuportahang pamilya sa Pinas - ang anak adik o nabuntis/nakabuntis; ang asawa/gf/bf may kinakasamang iba; ang kapatid nakuntento na lang na umasa at tumambay. Naalala ko tuloy ang sikat na kanta dati, "NAPAKASAKIT KUYA EDDIE!"



Bayani kaming mga OFW - Totoo yun! Ngayon ko lang na-realize na bayani ang OFW sa maraming bagay. Hindi bayani na tulad ni Nora Aunor o Flor Contemplacion. Bayani in the truest sense of the word. Hindi katulad ni Rizal o Bonifacio na kalayaan ang ipinaglaban. Mas higit pa dun, mas maraming giyera at gulo ang pinapasok ng OFW para lang mabuhay.



Mas maraming pulitika ang kailangang suungin para lang tumagal sa trabaho lalo na't parang mga ahas at parang mga amag ang mga kasama sa trabaho. Mas mahaba ang pasensya namin kaysa sa mga ordinaryong kongresista o senador sa Philippines dahil sa takot namin na mawalan ng trabaho at sweldo.



Matindi kaming mga OFW - Matindi ang pinoy. Matindi pa sa daga, o cockroaches which survived the cataclysmic evolution.



Maraming sakripisyo pero walang makitang tangible solutions or consequences.



Malas naming mga OFW, swerte ng mga buwayang pulitiko - Hindi umuupo ang OFW para magbigay ng autograph o interbyuhin ng media (unless nakidnap o na-maltrato). Madalas nasa sidelines lang ang OFW.



Kapag lilisan ng bansa, malungkot and on the verge of tears; Kapag dumadating, swerte 'pag may sundo (madalas naman meron); Kapag naubos na ang ipon at wala nang maibigay, wala na rin ang kamag-anak. Sana sikat kaming mga OFW para may boses kami sa Kamara.



Ang swerte ng mga buwayang pulitiko nakaupo lang sila at ginagastusan ng pera ng Filipino. Hindi nga sila naiinitan ng matinding araw o napapaso ng langis; napagagalitan at nasasampal ng amo; kumakain ng paksiw para makatipid; nakatira sa compound with conditions less than favorable; nakikisama sa ibang lahi para mabuhay. Ang swerte ninyong mga buwayang pulitiko kayo, sobrang swerte ninyo.



Matatag kaming mga OFW - Matatag ang OFW, mas matatag pa sa sundalo o kung ano pang grupo na alam nyo. Magaling sa reverse psychology, negotiations at counter-attacks.



Tatagal ba ang OFW? - Tatagal at dadami pa kami hangga't hindi pa natin alam kung kailan magbabago ang Philippines , kailan nga kaya?... o may tsansa pa ba?



Masarap isipin na kasama mo ang pamilya mo araw-araw. Nakikita mo mga anak mong lumalaki at naaalagaan ng maayos na kasama ka.



Masarap kumain ng sitaw, ng bagoong, lechon, inihaw na isda, taba ng talangka.



Masarap manood ng pelikulang Pinoy, luma man o bago.



Iba pa rin ang pakiramdam kung kilala mo at nakakakuwenttuhan mo ang kapitbahay mo. Iba pa rin sa Philippines; iba pa rin kapag Pinoy ang kasama mo except ('pag hambog at utak-talangka); Iba pa rin 'pag nagkukwento ka at naiintindihan ng iba ang sinasabi mo; Iba pa rin ang tunog ng "mahal kita!", "day, ginahigugma tika"," "Mingaw na ko nimo ba, kalagot!", " Inday, diin ka na subong haw? ganahan guid ko simo ba".



Iba pa rin talaga.



Sige lang, tiis lang, saan ba't darating din ang pag-asa.



Kung may kamag-anak kang OFW mapalad ka at wala ka d2 sa kinalalagyan namin at anjan ka kasama mo ang mga mahal mo sa buhay.



Kung OFW ka at binabasa mo ito, mabuhay ka dahil ikaw ang tunay na BAYANI ng lahing PILIPINO!!!

Pagkatapos ng kontrata ko at marami na kong ipon.. magpopolitiko ako

amen..

naiyak naman ako sa poem mo lalo na ngayong magpapasko na..... pero totoo yan. naaalala ko yung kasama ko noon.. tuwing tatawag ang asawa sa kanya, imbis na marinig nya na"honey, musta na?napagod ka ba..etc?" eto ang laging sinasabi " honey.. sumahod ka na ba?" patay!!!

natawa ka no? parang may naaalala ka? he he he. wag naman sana maging ganun ang asawa ko

uu kse naalala qo ung ksma qo s work dte,kd labas nmin lge xa shot,sbi qo bkit pre,pgud b?,sbi nya,hnde pre lpit n kse shud..ttnung n nmn c misis kung sumahud n me at keln pdla,nde mn lng nya qo kmustahin,,haaay,,kya nmn pla lging lasing e..toinkz@!!!hehehehe

kawawang mr hahaha,,

Wala bang english version nito at ikalat natin sa buong mundo ng ma realize naman ng mga banyaga ang ginagawa natin sa buhay. Yung iba kasi mababa ang tingin sa OFW eh mas mataas pa nga ang level ng OFw sa mga nakaupo dyan!!!!

hehe nill,, try to translate na lang po hehe,, kung di kaya i google translate na yan hahahahaah

tikkab wrote:
Sa may asawa, kapatid, anak, kaibigan, at kamag-anak na OFW.

At lalo na sa mga gustong mangibang-bansa...

Maaaring makatulong ito upang lalong maintindihan ng bawa't isa ang tunay na ibig sabihin ng pagiging isang OFW (Isa ako sa milyun-milyong kababayan natin). Tiyak na may mapupulot tayong aral dito.



Hindi mayaman ang OFW - We have this notion na 'pag OFW o nasa abroad ay mayaman na. Hindi totoo yun. A regular OFW might earn from P20K-P30K per month depende sa lokasyon. Yung mga taga-Saudi or US siguro ay mas malaki ang sweldo, but to say that they're rich is a fallacy (Amen!).

Malaki ang pangangailangan kaya karamihan sa amin ay nag-a-abroad. Maraming bunganga ang kailangang pakainin kaya umaalis kami sa Pinas. Madalas, 3/4 o kalahati ng sweldo ay napupunta sa tuition ng anak at gastusin ng pamilya.



Mahirap maging OFW - Kailangan namin magtipid hangga't kaya. Oo, masarap ang pagkain sa abroad pero madalas na paksiw o adobo (hindi kc agad nasisira ito) at itlog lang tinitira para makaipon. Pagdating ng kinsenas o katapusan, ang unang tinitingnan eh ang conversion ng peso sa dollar o rial o euro. Mas okay na kami na lang ang magutom kaysa gutumin ang pamilya.



Kapag umuuwi kami, kailangan may baon/pasalubong kahit konti, kasi maraming kamag-anak ang sumusundo sa airport o naghihintay sa probinsya. Alam nyo naman 'pag Pinoy, yung tsismis na OFW ka eh surely attracts a lot of kin. Kapag hindi mo nabigyan ng pasalubong eh magtatampo na yun at sisiraan ka na.



Well, hindi naman lahat pero I'm sure sa mga OFW dito eh may mga pangyayaring ganun.



Magtatrabaho ka sa bansang iba ang tingin at trato sa gaya nating mga Pinoy, kahit na masipag at mas may utak tayo kaysa sa kanila. Malamang marami ang naka-experience na nang pang-gugulang o discrimination to their various workplaces. Sige lang, tiis lang, iiiyak na lang namin kasi kawawa naman pamilya 'pag umuwi kami sa pinas.



Besides, wala ka naman talagang maasahang trabaho sa Philippines ngayon. Mahal ang bigas, ang gatas, ang sardinas, ang upa sa apartment. Tiis lang kahit maraming pasaway sa trabaho, kahit may sakit at walang nag-aalaga, kahit hindi masarap ang tsibog, kahit pangit ang working conditions, kahit delikado, kahit mahirap. Kapag nakapag-padala na kami, okay na yun, tawag lang, "hello! kumusta na kayo?".



Hindi bato kaming mga OFW - Tao rin ang OFW, hindi kami money o cash machine. Napapagod rin, nalulungkot (madalas), nagkakasakit, nag-iisip (nakapag-adjust na) at nagugutom (palagi). Kailangan din ang suporta, kundi man physically, emotionally o spiritually (especially ito) man lang.



Tumatanda rin kaming mga OFW - Sa mga nakausap at nakita ko, marami ang panot at kalbo na. Most of them have signs and symptoms of hypertension, coronary artery disease and arthritis. Yet, they continue to work thinking about the family they left behind.



Marami ang nasa abroad, 20-30 years na, pero wala pa ring ipon. Kahit anong pagpapakahirap, sablay pa rin. Masakit pa kung olats rin ang sinusuportahang pamilya sa Pinas - ang anak adik o nabuntis/nakabuntis; ang asawa/gf/bf may kinakasamang iba; ang kapatid nakuntento na lang na umasa at tumambay. Naalala ko tuloy ang sikat na kanta dati, "NAPAKASAKIT KUYA EDDIE!"



Bayani kaming mga OFW - Totoo yun! Ngayon ko lang na-realize na bayani ang OFW sa maraming bagay. Hindi bayani na tulad ni Nora Aunor o Flor Contemplacion. Bayani in the truest sense of the word. Hindi katulad ni Rizal o Bonifacio na kalayaan ang ipinaglaban. Mas higit pa dun, mas maraming giyera at gulo ang pinapasok ng OFW para lang mabuhay.



Mas maraming pulitika ang kailangang suungin para lang tumagal sa trabaho lalo na't parang mga ahas at parang mga amag ang mga kasama sa trabaho. Mas mahaba ang pasensya namin kaysa sa mga ordinaryong kongresista o senador sa Philippines dahil sa takot namin na mawalan ng trabaho at sweldo.



Matindi kaming mga OFW - Matindi ang pinoy. Matindi pa sa daga, o cockroaches which survived the cataclysmic evolution.



Maraming sakripisyo pero walang makitang tangible solutions or consequences.



Malas naming mga OFW, swerte ng mga buwayang pulitiko - Hindi umuupo ang OFW para magbigay ng autograph o interbyuhin ng media (unless nakidnap o na-maltrato). Madalas nasa sidelines lang ang OFW.



Kapag lilisan ng bansa, malungkot and on the verge of tears; Kapag dumadating, swerte 'pag may sundo (madalas naman meron); Kapag naubos na ang ipon at wala nang maibigay, wala na rin ang kamag-anak. Sana sikat kaming mga OFW para may boses kami sa Kamara.



Ang swerte ng mga buwayang pulitiko nakaupo lang sila at ginagastusan ng pera ng Filipino. Hindi nga sila naiinitan ng matinding araw o napapaso ng langis; napagagalitan at nasasampal ng amo; kumakain ng paksiw para makatipid; nakatira sa compound with conditions less than favorable; nakikisama sa ibang lahi para mabuhay. Ang swerte ninyong mga buwayang pulitiko kayo, sobrang swerte ninyo.



Matatag kaming mga OFW - Matatag ang OFW, mas matatag pa sa sundalo o kung ano pang grupo na alam nyo. Magaling sa reverse psychology, negotiations at counter-attacks.



Tatagal ba ang OFW? - Tatagal at dadami pa kami hangga't hindi pa natin alam kung kailan magbabago ang Philippines , kailan nga kaya?... o may tsansa pa ba?



Masarap isipin na kasama mo ang pamilya mo araw-araw. Nakikita mo mga anak mong lumalaki at naaalagaan ng maayos na kasama ka.



Masarap kumain ng sitaw, ng bagoong, lechon, inihaw na isda, taba ng talangka.



Masarap manood ng pelikulang Pinoy, luma man o bago.



Iba pa rin ang pakiramdam kung kilala mo at nakakakuwenttuhan mo ang kapitbahay mo. Iba pa rin sa Philippines; iba pa rin kapag Pinoy ang kasama mo except ('pag hambog at utak-talangka); Iba pa rin 'pag nagkukwento ka at naiintindihan ng iba ang sinasabi mo; Iba pa rin ang tunog ng "mahal kita!", "day, ginahigugma tika"," "Mingaw na ko nimo ba, kalagot!", " Inday, diin ka na subong haw? ganahan guid ko simo ba".



Iba pa rin talaga.



Sige lang, tiis lang, saan ba't darating din ang pag-asa.



Kung may kamag-anak kang OFW mapalad ka at wala ka d2 sa kinalalagyan namin at anjan ka kasama mo ang mga mahal mo sa buhay.



Kung OFW ka at binabasa mo ito, mabuhay ka dahil ikaw ang tunay na BAYANI ng lahing PILIPINO!!!

super like...thanks TIKKAB...... merry christmas....God bless everyone

thanks everyone,,,

hay nakakataba po ng puso na nakakarelate halos lahat dito,,,

wow grabe totoong totoo lahat ng nilalaman gudluck tikkad merry x mas in advance

thanks boss russel,,

batch tau ng nov 9 di ba?

tikkab wrote:thanks boss russel,,

batch tau ng nov 9 di ba?

oo tol sabay tayo msta naman work mo jan san ka ba d2 sa korea

russsel_06 wrote:

tikkab wrote:thanks boss russel,,

batch tau ng nov 9 di ba?

oo tol sabay tayo msta naman work mo jan san ka ba d2 sa korea

anseong boss,,, plastic manufacturing,, ok pa naman kinakaya pa hehe..

tikkab wrote:

russsel_06 wrote:

tikkab wrote:thanks boss russel,,

batch tau ng nov 9 di ba?

oo tol sabay tayo msta naman work mo jan san ka ba d2 sa korea

anseong boss,,, plastic manufacturing,, ok pa naman kinakaya pa hehe..

안녕 하세요 mahirap ba sa plastic san location mo d2 sa korea incheon ako sa food product ako

madali lang,,,, bakit hirap ka ba sa food prod?

tikkab wrote:madali lang,,,, bakit hirap ka ba sa food prod?

hindi kaya nmn maiksi lng nmn oras ng work yun nga lng wala talaga ot

ah,,, mY pone ka na bro, para inform kita pag may alam ako lilipatan hehe

ang sarap nm ulit ulitin kapatid hayyyyyyyyyyyy sna nga maging mattag n tingin satin sna nga d ko marnaan ung ganyan kc wl me asaw ank meron waaaaaa

salamat naman ng marami kap na swoopcel hehe.

mejo natawa lang ako sa bandang huli hehe..

pero di lang naman sa asawa to eh kundi sa mga mahal sa buhay in general,,

nawa magsilbing inspirasyon po to para magsikap tayo at ma realize natin ang purpose natin bakit tayo lalayo sa pamilya, gamitin ang pagkakataon sa tamang paraan.

salamat boss tikkab...totoong totoo lahat yan...pero sa huli nasa ating mga kamay pa rin ang ikaaayos at ikagaganda ng buhay ntin at pamilya...iniwan natin pamilya natin sa pinas para ayusin mga buhay nila at mbigyan ng magandang kinabukasan..hindi para dagdagan ang hirap ng ilang taon na wala tayo sa tabi nila...marami ang nakakalimot pag nandito na sa abroad...naway hindi sana mapabilang ang isa satin duon....

tamaan poy wag magagalit peace..

bhenshoot wrote:naiyak naman ako sa poem mo lalo na ngayong magpapasko na..... pero totoo yan. naaalala ko yung kasama ko noon.. tuwing tatawag ang asawa sa kanya, imbis na marinig nya na"honey, musta na?napagod ka ba..etc?" eto ang laging sinasabi " honey.. sumahod ka na ba?" patay!!!

Sa may asawa, kapatid, anak, kaibigan, at kamag-anak na OFW.

At lalo na sa mga gustong mangibang-bansa...

Maaaring makatulong ito upang lalong maintindihan ng bawa't isa ang tunay na ibig sabihin ng pagiging isang OFW (Isa ako sa milyun-milyong kababayan natin). Tiyak na may mapupulot tayong aral dito.



Hindi mayaman ang OFW - We have this notion na 'pag OFW o nasa abroad ay mayaman na. Hindi totoo yun. A regular OFW might earn from P20K-P30K per month depende sa lokasyon. Yung mga taga-Saudi or US siguro ay mas malaki ang sweldo, but to say that they're rich is a fallacy (Amen!).

Malaki ang pangangailangan kaya karamihan sa amin ay nag-a-abroad. Maraming bunganga ang kailangang pakainin kaya umaalis kami sa Pinas. Madalas, 3/4 o kalahati ng sweldo ay napupunta sa tuition ng anak at gastusin ng pamilya.



Mahirap maging OFW - Kailangan namin magtipid hangga't kaya. Oo, masarap ang pagkain sa abroad pero madalas na paksiw o adobo (hindi kc agad nasisira ito) at itlog lang tinitira para makaipon. Pagdating ng kinsenas o katapusan, ang unang tinitingnan eh ang conversion ng peso sa dollar o rial o euro. Mas okay na kami na lang ang magutom kaysa gutumin ang pamilya.



Kapag umuuwi kami, kailangan may baon/pasalubong kahit konti, kasi maraming kamag-anak ang sumusundo sa airport o naghihintay sa probinsya. Alam nyo naman 'pag Pinoy, yung tsismis na OFW ka eh surely attracts a lot of kin. Kapag hindi mo nabigyan ng pasalubong eh magtatampo na yun at sisiraan ka na.



Well, hindi naman lahat pero I'm sure sa mga OFW dito eh may mga pangyayaring ganun.



Magtatrabaho ka sa bansang iba ang tingin at trato sa gaya nating mga Pinoy, kahit na masipag at mas may utak tayo kaysa sa kanila. Malamang marami ang naka-experience na nang pang-gugulang o discrimination to their various workplaces. Sige lang, tiis lang, iiiyak na lang namin kasi kawawa naman pamilya 'pag umuwi kami sa pinas.



Besides, wala ka naman talagang maasahang trabaho sa Philippines ngayon. Mahal ang bigas, ang gatas, ang sardinas, ang upa sa apartment. Tiis lang kahit maraming pasaway sa trabaho, kahit may sakit at walang nag-aalaga, kahit hindi masarap ang tsibog, kahit pangit ang working conditions, kahit delikado, kahit mahirap. Kapag nakapag-padala na kami, okay na yun, tawag lang, "hello! kumusta na kayo?".



Hindi bato kaming mga OFW - Tao rin ang OFW, hindi kami money o cash machine. Napapagod rin, nalulungkot (madalas), nagkakasakit, nag-iisip (nakapag-adjust na) at nagugutom (palagi). Kailangan din ang suporta, kundi man physically, emotionally o spiritually (especially ito) man lang.



Tumatanda rin kaming mga OFW - Sa mga nakausap at nakita ko, marami ang panot at kalbo na. Most of them have signs and symptoms of hypertension, coronary artery disease and arthritis. Yet, they continue to work thinking about the family they left behind.



Marami ang nasa abroad, 20-30 years na, pero wala pa ring ipon. Kahit anong pagpapakahirap, sablay pa rin. Masakit pa kung olats rin ang sinusuportahang pamilya sa Pinas - ang anak adik o nabuntis/nakabuntis; ang asawa/gf/bf may kinakasamang iba; ang kapatid nakuntento na lang na umasa at tumambay. Naalala ko tuloy ang sikat na kanta dati, "NAPAKASAKIT KUYA EDDIE!"



Bayani kaming mga OFW - Totoo yun! Ngayon ko lang na-realize na bayani ang OFW sa maraming bagay. Hindi bayani na tulad ni Nora Aunor o Flor Contemplacion. Bayani in the truest sense of the word. Hindi katulad ni Rizal o Bonifacio na kalayaan ang ipinaglaban. Mas higit pa dun, mas maraming giyera at gulo ang pinapasok ng OFW para lang mabuhay.



Mas maraming pulitika ang kailangang suungin para lang tumagal sa trabaho lalo na't parang mga ahas at parang mga amag ang mga kasama sa trabaho. Mas mahaba ang pasensya namin kaysa sa mga ordinaryong kongresista o senador sa Philippines dahil sa takot namin na mawalan ng trabaho at sweldo.



Matindi kaming mga OFW - Matindi ang pinoy. Matindi pa sa daga, o cockroaches which survived the cataclysmic evolution.



Maraming sakripisyo pero walang makitang tangible solutions or consequences.



Malas naming mga OFW, swerte ng mga buwayang pulitiko - Hindi umuupo ang OFW para magbigay ng autograph o interbyuhin ng media (unless nakidnap o na-maltrato). Madalas nasa sidelines lang ang OFW.



Kapag lilisan ng bansa, malungkot and on the verge of tears; Kapag dumadating, swerte 'pag may sundo (madalas naman meron); Kapag naubos na ang ipon at wala nang maibigay, wala na rin ang kamag-anak. Sana sikat kaming mga OFW para may boses kami sa Kamara.



Ang swerte ng mga buwayang pulitiko nakaupo lang sila at ginagastusan ng pera ng Filipino. Hindi nga sila naiinitan ng matinding araw o napapaso ng langis; napagagalitan at nasasampal ng amo; kumakain ng paksiw para makatipid; nakatira sa compound with conditions less than favorable; nakikisama sa ibang lahi para mabuhay. Ang swerte ninyong mga buwayang pulitiko kayo, sobrang swerte ninyo.



Matatag kaming mga OFW - Matatag ang OFW, mas matatag pa sa sundalo o kung ano pang grupo na alam nyo. Magaling sa reverse psychology, negotiations at counter-attacks.



Tatagal ba ang OFW? - Tatagal at dadami pa kami hangga't hindi pa natin alam kung kailan magbabago ang Philippines , kailan nga kaya?... o may tsansa pa ba?



Masarap isipin na kasama mo ang pamilya mo araw-araw. Nakikita mo mga anak mong lumalaki at naaalagaan ng maayos na kasama ka.



Masarap kumain ng sitaw, ng bagoong, lechon, inihaw na isda, taba ng talangka.



Masarap manood ng pelikulang Pinoy, luma man o bago.



Iba pa rin ang pakiramdam kung kilala mo at nakakakuwenttuhan mo ang kapitbahay mo. Iba pa rin sa Philippines; iba pa rin kapag Pinoy ang kasama mo except ('pag hambog at utak-talangka); Iba pa rin 'pag nagkukwento ka at naiintindihan ng iba ang sinasabi mo; Iba pa rin ang tunog ng "mahal kita!", "day, ginahigugma tika"," "Mingaw na ko nimo ba, kalagot!", " Inday, diin ka na subong haw? ganahan guid ko simo ba".



Iba pa rin talaga.



Sige lang, tiis lang, saan ba't darating din ang pag-asa.



Kung may kamag-anak kang OFW mapalad ka at wala ka d2 sa kinalalagyan namin at anjan ka kasama mo ang mga mahal mo sa buhay.



Kung OFW ka at binabasa mo ito, mabuhay ka dahil ikaw ang tunay na BAYANI ng lahing PILIPINO!!!

post ko lang po ulit sa mga di pa nakakabasa,, para malaman ng lahat,,

salamat po sa inyo,, sana nga maging susi nating ang pangingibang bansa para maiahon natin ang sariling pamilya,, para di na tayo habangbuhat eh OFW,,, lets be wise and use this opportunity wisely...

up for this

iacforce wrote:up for this

thanks iacforce...

tikkab wrote:post ko lang po ulit sa mga di pa nakakabasa,, para malaman ng lahat,,

salamat po sa inyo,, sana nga maging susi nating ang pangingibang bansa para maiahon natin ang sariling pamilya,, para di na tayo habangbuhat eh OFW,,, lets be wise and use this opportunity wisely...

nakita n namin ito sa ibang site, ok na..

axl wrote:

tikkab wrote:post ko lang po ulit sa mga di pa nakakabasa,, para malaman ng lahat,,

salamat po sa inyo,, sana nga maging susi nating ang pangingibang bansa para maiahon natin ang sariling pamilya,, para di na tayo habangbuhat eh OFW,,, lets be wise and use this opportunity wisely...

nakita n namin ito sa ibang site, ok na..

para nga po sa di pa nakakabasa..kung nabasa nu na po,, ok na...