P i l i p i n o . . .pag-isipan ang pagiging isang Pilipino.

P I L I P I N O...ikaw, ako...tayo.

Sabi MO , ang gobyerno natin ay palpak.
Sabi MO , ang mga batas natin ay sinauna.
Sabi MO , ang lokal na pamahalaan natin ay hindi
maganda ang pagkolekta ng basura at ang paglilinis ng
mga lugar.
Sabi MO , hindi gumagana ang mga telepono, katatawanan
ang kalagayan ng trapiko, at hindi nakakarating sa
paroroonan ang mga sulat.
Sabi MO , parang nasadlak sa basura ang ating buong
bansa.
Sabi Mo , sabi MO, sabi MO.

E ano'ng ginagawa mo tungkol dito?

Kumuha ka ng isang taong papunta sa Singapore . Bigyan
mo sya ng pangalan, yung sa IYO. Bigyan MO sya ng
mukha, yung sa IYO. Lumabas KA sa airport nang
pinakamatino mong sarili na maipagmamalaki sa mundo..

Sa Singapore Hindi KA nagtatapon ng upos ng sigarilyo
sa kalye. Ipinagmamalaki MO ang magaganda nilang
underpass. Nagbabayad KA ng mga 60 pesos para
makapagmaneho sa Orchard Road (parang EDSA) mula alas
5 hanggang alas 8 ng gabi. Bumalik KA sa parking lot
para bayaran ang parking tiket mo kung napasobra ka ng
oras sa shopping o sa pagkain sa isang restaurant. Sa
Singapore , wala KAng sinasabi, meron ba?

Hindi MO susubukang kumain sa lantad kapag Ramadan sa
Dubai .
Hindi MO susubukang lumabas ng bahay na walang takip
ang mukha sa Jeddah.
Hindi MO susubukang lagyan ang isang empleyado ng
kumpanya ng telepono sa London para mapunta sa ibang
tao ang mga long distance na tawag mo.

Hindi MO susubukang lumampas ng 90 kilometers per hour
sa Washington, at saka sasabihin sa pulis "Alam mo
kung sino ako?"

Bakit di MO subukang dumura o magtapon ng upos ng
sigarilyo o balat ng kendi sa mga kalye sa Tokyo ?

Bakit hindi MO subukang bumili ng pekeng mga papeles
sa Boston tulad ng ginagawa sa Recto?

Pinag-uusapan pa rin natin IKAW.

IKAW na gumagalang at sumusunod sa patakarang banyaga
sa ibang bansa pero hindi makasunod sa sarili mong
lugar.

IKAW na tapon ng tapon sa kalye pagtuntong mo pa lang
sa lupa.

Kung IKAW ay nakikisalamuha at pumupuri ng systema sa
bansang banyaga, bakit hindi KA maging ganyan sa
Pilipinas?

Minsan sa isang panayam, ang dating Subic
Administrator na si Gordon ay may katwiran ng sinabi
nyang "Ang mga aso ng mayayaman ay pinalalakad at
pinadudumi ng may-ari sa kalye, tapos sila mismo ang
pumupuna sa may katungkulan sa kapalpakan sa
paglilinis ng mga kalye. Ano ang gusto nilang gawin ng
mga may katungkulan? Magwalis tuwing makakaramdam ng
hindi maganda sa tiyan ang kanilang alaga?"

Sa America , bawat may-ari ng alaga ay dapat maglinis
matapos ang pagdumi ng aso. Ganuon din sa Japan .

Gagawin ba ng mga Pilipino yun dito? Tama sya.

Pumupunta tayo sa botohan para pumili ng gobyerno at
pagkatapos nuon ay tinatanggal na natin sa sarili ang
responsibilidad. Uupo tayo sa isang tabi at
paghihintay ng pagkalinga at umaasa na gagawin ng
gobyerno ang lahat habang wala tayong iniaalay.

Umaasa tayo sa pamahalaan na maglinis, ngunit hindi
naman tayo titigil sa pagtatapon ng basura sa kung
saan-saan, at ni hindi tayo pupulot ng anumang piraso
ng papel para itapon sa basurahan.

Pagdating sa mga panlipunang talakayin tulad nang
hindi pagiging tapat sa kasal, sa mga dalagang ina, sa
pagtatalik ng walang basbas ng kasal, at iba pa,
maingay tayong nagpoprotesta ngunit patuloy naman
nating ginagawa ang mga ito.

Sa sandaling tayo ay mangulila kapag nasa labas tayo
ng bansa, naghahanap tayo ng aliw sa iba, kadalasan sa
kapwa rin natin Pilipino, na hindi natin iniisip ang
ating katungkulan na ating sinumpaan sa ating pamilya
nuong narito pa tayo.

Tapos sinisisi natin ang pamahalaan kapag nakikita
natin ang karahasan sa kabataan, pagkagumon sa bawal
na gamot, at iba pa, samantalang sinimulan natin
ito sa hindi pagpansin sa pangangailangan ng ating mga
anak ng tunay na pag-gabay at responsibilidad ng isang
magulang.

Ang sabi natin, "Ang buong sistema ang kailangang
magbago. Ano ang magagawa kung ako lang ang
magpapabago sa aking pamilya?"

E sino ang magbabago ng sistema?

Ano ba ang mga sankap ng sistema? Napakaginhawa sa
atin na ang sistema ay binubuo ng ating mga
kapitbahay, mga ibang tahanan, ibang syudad, ibang
komunidad, at ang pamahalaan. Pero hindi kasama IKAW
at AKO. Pagdating sa ating pagkakaroon ng positibong
handog sa sistema, ikinakandado natin ang sarili, pati
na ang ating pamilya sa loob ng isang ligtas na pugad
at tumatanaw na lang tayo sa malayong mga lugar at
bansa at naghihintay ng isang Mr. Clean na dumating at
maghatid na mga himala.

O lumilikas tayo. Parang mga tamad na duwag na hindi
pinatatahimik ng ating mga takot, tumatakbo tayo sa
Amerika upang makisalo sa kanilang luwalhati at
purihin sa kanilang sistema. Pero pag naging
masalimuot sa New York tatakbo tayo sa Japan o
Hongkong. Pag nagkahirapan ang paghanap ng trabaho sa
Hongkong, sakay agad tayo sa susunod na eroplano
patungong Gitnang Silangan. Pag may digmaan sa Gulf,
inaasahan nating masagip at mapauwi ng Gobyernong
Pilipino.

Lahat ay handang umabuso at gumahasa sa bansa. Walang
nag-iisip na handugan ang sistema. Ang konsyensya
natin ay nakasanla sa pera. Mga mahal kong kababayan,
ang sulating ito ay matinding nakakakislot ng isipan,
nangangailangan ng maraming pagmumuni-muni, at
tumutusok din sa konsyensya. Medyo inuulit ko lang
ayon sa ating salita ang mga salita ni John
..F.Kennedy sa kanyang kabansa upang maitugma sa ating
mga Pilipino:

"Itanong natin kung ano ang magagawa natin sa ating
bansang Pilipinas at gawin ang nararapat upang ang
Pilipinas ay maging tulad ng Amerika at ibang
kanlurang bansa ngayon."

Gawin natin kung ano ang kailangan ng Pilipinas sa
atin.


dknight_31...

yeah... the lack of nationalism is already part of our culture. Even this debilitating self-disgust. A lack of self-respect that resulted not only from our colonizers influence but mainly from our own complacency and "indolence". Yes, we have our centuries-long fall from grace to thank for.

What I find more amusing is that despite what our country's distinguished individuals and national heroes are mouthing off to negate this self-debilitating curse, the opposite always happens. Their ephipanies, how poetic it may sound, seeming to be words coming out of a dying man, are contradicted miserably.

I think the reason our country continues its slow but unrelenting slide to complete failure is because of an abundance of sloganeering without a clear understanding of fundamental systemic issues.

The fundamental systemic issue, in my opinion is culture. Philippine culture is not compatible and may even be a hindrance to international standards of development. That is why junking our culture is paramount. Our culture is the single biggest hindrance to our development. There is no hope of getting new results when nothing new is being done.

CommentEstate.com: Click Here To Get One
Myspace Code - Chicken Recipes - Watch Naruto Online

this is just right for the independence day! kelan kaya magbabago ang ating bansa...

I wonder why we always ask WHEN, when we already know the answer. Let's remember that If you don't like something, change it. If you can't change it, change your ATTITUDE. Don't complain. This is something we need to do to move on and become globally competitive, or atleast to become proud being a Pinoy - CHANGE! (magbago, pagbabago etc.). A lot of us often complain, but have we ever asked ourselves " Have we done our part?"

Pinaupo at hinalal natin ang isang presidente (or any public official for that matter) and then we expect that he/she will do everything? And we'll just wait there, sit and start anticipating wha'ts next to happen? Hell NO! not unless let's elect SUPERMAN to do the job. A wise man once said "The issues are the same. We wanted peace on earth, love, and understanding between everyone around the world. We have learned that change comes slowly,". But then, SLOW and laggard as it may seem, yet if we do our OWN LITTLE PART to achieve that change, then eventually, and collectively, our own LITTLE PART can make a BIG DIFFERENCE.

Let's start to MOVE NOW! Change NOW!

I agree with Mr. Blythe. We elected a President to be our leader, Pres.Arroyo admitted that she can't do it alone. She needs the Filipino people, she needs us. We have to support and help her. She is not perfect, nobody is perfect. In my own opinion the problem is not only our President but we the people of the Philippines ourselves. I wonder why we always wanted to change our President after a year or two years of service, why not let them finish their terms and not to vote for them again if they are not really deserving of the position. I am not pro nor anti Arroyo. Have we ever asked ourselves, what we've done or what can we do to improve the quality of life of our Kababayans? Are we good Filipino citizen? Are we following the Philippine laws or we are just an additional problem? Let's not just complain, we have to move, we have to work hard to make our dreams come true as well as to make Philippines a better country. Let's not just walk on the street, shouting , making noise and flaunting unrestpectful banners. It will just make our country looks worse not just in the eyes of other nations but also in the eyes of Filipino children. Is this what we want to share to our Filipino children? Look, don't misinterpret or misunderstood me. I'm from PUP where almost all the activist came from. I was once an activist too, so I know the feeling, I know what they are fighting for. But I've come to realize that there are other ways to change the situation of our country. Why not start the change first within ourselves. Why not be of help to other Filipinos instead of putting them down. Stop crab mentality. Support each and everyone. As much as possible buy our own. Let's help one another. Let's all stand and reach our goal. I know we can do it. We are Pinoys remember, we have the heart and soul. We can make the Philippines grow more.

Mabuhay ang Pilipinas. Mabuhay tayong mga Pinoy.

sama sama tayo!!!